“Ağlasa da gizliyor gözlerinin yaşını;
Bir kere eğemedim bu kadının başını.
Kaç kere sürükledi gururumu ölüme
Fırtınalar yaratan benim coşkun gönlüme..” diyor Nazım Hikmet, çocukluk ve dava arkadaşı gazeteci, yazar Suat Derviş için. Suat Derviş‘in en bilinen eseri “Fosforlu Cevriye” ilk kez 1945 yılında Gece Postası gazetesinde yayınlanır. 1968’de roman olarak basılan eserin, başrollerinde Türkan Şoray ve Kadir İnanır’ın oynadığı filminin şarkısı pek çoğunuzca malum olsa gerek: “Karakolda ayna var, kız kolunda damga var…”
Suat Derviş’in 1972 yılında senaryolaştırdığı eser 2008’de Gülriz Sururi tarafından Devlet Tiyatroları’nda müzikal olarak yerini alır. 2015’de, Tiyatrokare bünyesinde Serkan Üstüner rejisi ile sahnelenen müzikalin “Fosforlu”su Ayça Varlıer‘dir. Ve yıl 2022; İBBŞT, pek çok dalda ödül toplayan müzikalini sahneye koyar. Yönetmeni Yelda Baskın olan yapımın “Fosforlu”su Irmak Örnek’tir.
Sahnelendiği ilk günden beri, biletleri satışa çıktığı an tükenen eseri yakın zamanda açık hava sahnesinde izleyebildim.
Eser, hazin bir aşk hikayesi üzerinde temellenirken, 1940’ların İstanbul’unda mahallelerin arka sokaklarını, batakhanesini, türlü etnik kökenden insanının bir aradalığı ve yaşama tutunma mücadelesini de bize sunar. Kimsesiz büyümüş, bedeni üzerinden para kazanarak yaşamaya çalışan Cevriye’nin yolu bir gün, polisten saklanan bir adamla kesişir. Kendisine diğer erkekler gibi değersiz davranmayan bu adama aşkı ile de hikaye derinlik kazanır. Eserin bu isimsiz erkek kahramanı, devrin komünist muhalefetinin bir simgesidir adeta. Yani Suat Derviş bize bu eseri ile aşk, politika, dönemin toplumsal katmanlarını bir arada sunmaktadır. Öte yandan aşkın bu iki tarafı üzerinden “suç, suçlu” tanımı üzerine düşünmemizi sağlar.
2024 yazında izlediğim müzikal başarılı bir Yelda Baskın rejisi ile sahneye konmuş. Sahne ve dekor tasarımı (Barış Dinçel), hareket düzeni (Maral Cerenoğlu), müzikleri (Oğuzhan Balcı) noktasında beğendiğim eser, oyunculuk performansları ile taçlanmış. Burada özellikle Binnur Şerbetçioğlu, Yağmur Damcıoğlu ve Irmak Örnek’i anmak isterim.
Harbiye Açıkhava‘nın bol dikkat dağıtan yanları ve böylesi uzun süreli bir oyun için azap verici olan plastik koltuklarına rağmen beğendiğim oyunun salondaki seyri eminim ki çok daha tatmin edicidir. Kim bilir sezonda belki yine kesişir yollarımız?
Bu başarıda pay sahibi herkesi kutlarım. Alkışları, sahne ışıkları bol olsun.
Oyunun Künyesi
Yazan: Suat DERVİŞ
Müzik-Besteci: Oğuzhan BALCI
Uyarlayan: Gülriz SURURİ
Yöneten: Yelda BASKIN
Dramaturg: Gökhan AKTEMUR
Orkestra Şefi: Hakan ELBİR
Dekor Tasarımı: Barış DİNÇEL
Kostüm Tasarımı: Tomris KUZU
Koreograf: Maral CERANOĞLU
Işık Tasarımı: Kemal YİĞİTCAN
Efekt Tasarımı: Gökhan SUNA
Dekor Uygulama: Sırrı TOPRAKTEPE
Kostüm Uygulama: Onur UĞURLU
Korrepetitör: Sinan ARSLANYardımcı
Yönetmenler: Ceren HACIMURATOĞLU, Gözde İpek KÖSE
Oynayanlar : Ayşe Günyüz Demirci, Besim Demirkıran, Binnur Şerbetçioğlu, Direnç Dedeoğlu, Esra Ede, Çağatay Palabıyık, Elif Verit, Emre Yılmaz, Hakan Örge, Irmak Örnek, Nur Saçbüker Otan, Samet Silme, Tuğrul Arsever, Yağmur Damcıoğlu Namak, Yunus Erman Çağlar, Zeynep Ceren Gedikali
Asistanlar: Aybar TAŞTEKİN-Cafer ALPSOLAY
Topluluk: İbb Şehir Tiyatroları
Tür: Müzikal
Seanslar
Afiş
