Şanslı azınlıktan değilseniz, iş kaygısı her dönemin gerçeği. Büyük umutlar ve ideallerle okunan okullar, alınan eğitimler neticesinde yeni mezun gençlerin “gerçek yaşama hoş geldin” evresidir bu. Hangimiz yaşamadık ki?
Gönlünüze göre iş bulma mertebesinden, bulduğu işe razı olma, elindeki işi kaybetmeme gibi alt katmanları olan bir süreçler bütünüdür bu. Tam da bu sebeple, kendine bunu mesele edinen her yazarın her dönem geçerli olabilecek konu başlığı olabilir “işsizlik“.
Ali Cüneyd Kılcıoğlu da böyle düşünmüş olacak ki “İkinci Dereceden İşsizlik Yanığı” adlı tek kişilik kara komedisini yazmış ve bu eser, 2013 yılında İstanbul Devlet Tiyatroları’nda sahnelenmişti. 2000’lerin başındaki ekonomik krizin nedenleri ve ama daha ziyade yansımaları, dönemin güncel olaylarına atıfla esprili bir dille aktarılıyordu. Elif Erdal rejisi ile sahnelenen oyunun bence en büyük şansı, kendisi de o dönem yeni mezun bir oyuncu olan Berkay Tulumbacı idi.
Uzun süre oynanan bu oyunun yıllar sonra Tiyatro Dan‘ın üçüncü oyunu olarak sahneleneceğini duyduğumda ilk tepkim, eski bir dosta kavuşmanın mutluluğu şeklinde olmuştu. Ve beraberinde aklımda beliren kaygılı iki soru:
Metin, yönetmen, oyuncu aynı ise, eser yapısı aynen korunacak mıydı yoksa bazı düzenlemeler olur muydu?
Berkay Tulumbacı‘nın 10 yıl içinde artan popülaritesi, yeni seyirci modeliyle nasıl bir yere savrulacaktı?
Dün akşam prömiyeri gerçekleşen oyuna kafamda bu düşüncelerle gittim. Onca zaman önceki tüm detayları hatırlamam mümkün değil ama gözlemleyebildiğim kadarıyla oyun aynılığını korumuş. Ancak bu durum bende net bir şekilde “oyun keşke güncel örnekler üzerinden revize edilmiş bir metin üzerine kurulsaymış” düşüncesini doğurdu.
Öyle ya 2001 krizi, 11 Eylül olayı, fırlatılan yazar kasa, doların şu an tahayyül bile edemeyeceğimiz seviyede oluşu, Saadet Zinciri Titan gibi örnekler, o yılların tanığı seyirci için bir hafıza tazeleme gibi olsa da, şahsen bu tip bir tazelemeyi belgesel ve kitap ile yapmayı tercih ederim. Bunu ben böyle düşünürken, o yılların canlı tanığı olmayan bugünün gençleri ne düşünür? Empati kurmaya çalıştığımda, metinde, haliyle oyunda görmeyi umduğum örneklerin güncel olmasını yeğlerdim sonucuna varıyorum.
Diyebilirsiniz ki “işsizlik ve kaygı” temelinde örnekler bu kadar önemli mi? Sorunların artıp çoğaldığı günümüzde özellikle de gençler için önemli.
Bu bağlamda akşamdan bana kalan biricik mutluluk yüksek enerjili, tempolu, ustalıklı Berkay Tulumbacı oyunculuğu oldu. Dün itibarıyla yapmadı ama ilerleyen temsillerde seyirciye yönelik atakları olabilir gibi düşünüyorum 🙂
Yeni bir çatı altında tekrar çıkılan bu yolda kendilerine başarılar dilerim.
Oyunun Künyesi Yazan: Ali Cüneyd Kılcıoğlu Yöneten: Elif Erdal Yönetmen Asistanı: Havva Mertoğlu Dekor Tasarım: Batuhan Bozcaada Kostüm Tasarım: Zeynep Bozkaya Işık Tasarım: Akın Yılmaz Oynayan: Berkay Tulumbacı Yapım: Fatih aydın Dramaturg: Günay Ertekin Afiş tasarım : Berkcan Okar Afiş fotoğraf : Egemen Pırlant Topluluk: Tiyatro Dan Tür: Trajikomik Seanslar Afiş
