Konu: oyunculuk

Camus’nun Romanının Modernist ve Başarılı Uyarlaması: “Yabancı”

Tek oyunculu oyun olmasına ve gösterişsiz, son derece sade (hatta neredeyse hiç olmayan) sahne tasarımına karşılık romanın da aslına çok sadık kalınmadan ama konunun özüne sadık kalarak işlenmiş bir Albert Camus romanı...

Büyük Zarifi Apartmanı – İstos Sahne

Büyük Zarifi Apartmanı mekan da gözetilerek yazılmış, mekanla hercümerç olmuş bir oyun. Oyun adını aynı isimli apartmandan alıyor ve apartmanın 6 numaralı dairesinde oynanıyor. Büyük Zarifi apartmanına gitmek için, İstiklal caddesinden, pek çok...

Uykusuz Bir Rüya Salim – D22

Salim, içimizden biri. Ailesi onu, İstanbul'daki amcasının kebapçı dükkanına gönderiyor, çalışması için. Fikrini mi soruyorlar? Hayır. Onun ne istediğinin önemi var mı? Hayır. Bir maceraya atılır gibi çıktığı bu yolda tanıştıkları, "arkadaş"...

Arafta İhtiyar Bir Erkek ve Seksi Bir Melek: “Borderline”

Salona girdiğim anda sahnenin tamamını kaplamış beyaz tül, sahnenin ortasında üzerinde ölü yatan bir sedye arkasında da sus işareti yapan hemşire gördüm karşımda. Kaan Erkam’ın izlediğim diğer oyunları gibi bu oyunun tamamının...

Kayıp Adımlar – Alan Kadıköy’ün İlk Prodüksiyonu

Oyun, Alan Kadıköy’ün fuayesinde başladı, hayali bir tren garındaki koşturanlar, bagaj arabaları, veda sahneleri, sonra merdivenlerden üst balkona çıkıyorsunuz. Alan Kadıköy sahnesi bir tren garına dönüşmüş, yerde uyuklayan berduşlar, banklarda oturanlar, karşılanmayı bekleyenler, veda edenler, edemeyenler, kavuşup ayrılanlar, gidemeyip kalanlar, her birinin ayrı hikayesi var. Bu bakımdan karakterleri takip ederken yoruluyorsunuz, son 40 dakikada sahnedeki oturma düzeni eski haline geliyor ve seyirciler koltuklarda oturarak garın birbirine bağladığı insanların hikayelerine şahit oluyor.

okumaya değer