Zülfü Livaneli’nin alegorik bir anlatımla yazdığı ve 2008 yılında yayımlanan romanda denizin ortasında unutulmuş bir adada yaşayan kırk ailelik bir gurup insanın hikayesi anlatılır, martılarla birlikte sakin, barış içinde yaşam devam ederken bir ada sakininin ölmesi ve varisin adadaki evini satması sonucunda emekliliğini huzur içinde geçirmek isteyen bir eski devlet başkanı adaya yerleşir. Ve adaya daha iyi bir yaşantı getirmek isteyen ve uygulamalarına karşı çıkılmasına alışık olmayan bu başkanın uygulamaları ada yaşamını gerçekten katlanılmaz hale getirir. Romanı (Son Ada) Berk Yaygın ile Deniz Özmen bence çok başarılı olarak sahneye uygulamışlar.
Tek mekan olarak adada geçen hikaye, bazen ada sakinlerinin gittiği plajda, bazen başkanın terasında bazen de evlerde yaşandığı için oyun esnasında işlevsel dekor değişiklikleri ve video uygulamaları ile anlatılıyor, değişiklikler sırasında hem hızlı hareket ediliyor hem de seyirciyi sıkmamak için bazen müzik bazen de bir anlatıcı ile bazı açıklamalar yapılıyor. Örneğin denizde martıların hücumuna uğrayan bir ada sakininin sandaldan denize düşüp boğulması, daha sonraki olaylar için bence yaşatılması gereken bir olay bunun için acele dekor uygulaması yapılıyor ve olay sonunda kaldırılıyor. Ben oyunu seyretmeden önce hatırlama babında kitabı tekrar okuduğum için hikayeyi yaşadım adeta. Fazla kalın değil 183 sayfa.
Oyunun yönetmeni Deniz Özmen aynı zamanda ışık ve sahne tasarımlarını da yapmış, yardımcı yönetmen Berk Yaygın, hareket tasarımı Utku Demirkaya’ya ait, müzik direktörleri ise Emir Baran Sezginer ve Vakur Pehlivan .
Romandaki kalabalık karakterler uygulamada yedi kişiye indirgenmiş, oyunun başında sahnedeki 7 kutu da evlerini anlatıyor. Yazar, anlatıcı, anlatıcının sevgilisi, bakkal, bakkalın oğlu, başkan, başkanın karısı,1 numara, bazı oyuncular birkaç karakteri canlandırıyor, bazen de farklı oyuncular başkanı canlandırıyor ki yıllarca tek adam olarak hükmetmiş bir kişinin değişik ruh hallerinin canlandırılması bakımından değişik oyuncuların başkan olmasını çok beğendim.
Berk’in adeta sinir bozucu hikayeyi gayet sakin ve çok beğendiğim bir diksiyonla anlatması, bunun yanında adadaki yaşananları onaylamamasına rağmen karşı çıkmadaki pasifliğini ifadesini çok beğendim, aynı şekilde Pelin Abay’ın tüm yaşadıklarından sonra sevdiği anlatıcı ile adaya sığınması, ama haksızlıklara karşı çıkması, bunun yanında başkan rolünü canlandırdığı sıradaki yeri göğü inleten ses tonu ile acımasız kararları dikte etmesine bayıldım, geçmişini ancak oyunun sonunda öğrendiğimiz daha önce yaşadıkları nedeniyle sadece haksızlıklara karşı çıkan değil aynı zamanda başkanın uygulamalarının nelere sebep olacağı hakkındaki öngörülerde bulunan yazar rolündeki Deniz Özmen, rolüne uygun sakalı ile de çok etkileyici idi.
Melina Özprodomos’u ilk Örümcek Kadının Öpücüğü oyununda Oğuz Utku’nun meşhur Picture in Picture uygulamasında seyretmiştim. Başkanın karısı ve diğer karakterlerde çok başarılı, Doğu Alpan ve Vakur Pehlivan aynı şekilde ekibin diğer başarılı oyuncuları. Bakkal ve diğer karakterlerde, Emir Baran Sezginer ise canlandırdığı diğer karakterler yanında bilhassa bakkalın kambur oğlanı olarak dikkatimi çekti.
Bu sezon iki Zülfü Livaneli kaleminden çıkan oyun seyrettim, bana göre Son Ada roman olarak yazılıp sahneye uygulandığı için tiyatro oyunu olarak yazılmış Duvar dan çok daha başarılı.
Sonuç olarak okurken, o dönemde yaşadıklarımızı düşünerek adeta dişlerimi sıktığım romanı ve bize aynı heyecan ve duygularla sahnede seyrettim ve mutlu bir şekilde başkansız bir ülkede yaşamanın hayali ile Baba Sahne’den ayrılarak zaman evime döndüm.
Oyunun Künyesi Yazan: Zülfü Livaneli Oyunlaştıranlar: Deniz Özmen, Berk Yaygın Yönetmen: Deniz Özmen Yardımcı Yönetmen: Berk Yaygın Müzik Direktörü: Emir Baran Sezginer, Vakur Pehlivan Hareket Düzeni: Utku Demirkaya Sahne Tasarımı: Deniz Özmen Projeksiyon Tasarımı: Erdal Devrim Aydın Işık Tasarımı: Deniz Özmen Dekor Uygulama: Atölyeadam Reji Asistanları: Ezgi Umut Dursun, Ali Güvendi Afiş Tasarımı: Ethem Onur Bilgiç Oyun Fotoğrafları: Emre Mollaoğlu Oynayanlar: Berk Yaygın, Deniz Özmen, Doğu Alpan, Emir Baran Sezginer, Melina Özprodomos, Pelin Abay, Vakur Pehlivan Seanslar Afiş
