Oyun dört farklı karakteri seyretmemize olanak sağlıyor. Üç anlatıcı ile beraber o karakterler kafamızda canlanıyor ve oyun süre geliyor. Fiziksel performanstan ziyade karakter ve anlatıcı odaklı bir sahneleme var. Sahnede gördüğümüz üç kişinin de ortak canlandırdığı kişi Hatice. Onun bir çırpıda hayatını zorluklarla yaşayan ve kocasının yükü başta olmak üzere birçoğuna göğüs geren bir kadın olduğunu görüyoruz. Kocasıyla trende eve giderken yaşadığı boğucu hisler ve bunun yansıması güzeldi.
Karakterlerimizden diğeri yalnızlığını hissettiğimiz ve bunu her ne kadar sertçe göstermese de sırtının kaşınması ve bunu kaşıyacak birilerini aramak zorunda kalması hüzünlendiren bir his. Bu his Hatice’den aşina olduğumuzla aynı.
Senarist olarak gördüğümüz bir başka karakter ise metinlerinde gerçek hayattan kopamadığını gösterircesine yazıyor ve mutlu son ile bitmesini başaramıyor. Aslında tek başınalığın ortaya çıkardığı hüzün metinlerine yansıyor.
Son karakterimize bakınca diğer üstteki iki karakterden farklı olarak onun yanında kocası var, görünürde yalnız değil. Fakat yaşlı çiftin arasında uzun mesafeler var, fiziksel olarak her ne kadar dip dibe olsalar da birbirlerinden çok uzaktalar. Bunu yazınca aklıma yine Hatice geldi.
Afişteki sandalyenin konuya uygun şekilde rahatsız görüntüsünü de başarılı buldum. Aynı zamanda sahnede her oyuncunun kullandığı biçimsiz sandalyeler de dekorun gücünü gösteriyor ve bize karakterlerin hayatlarındaki marazı sergilemeye yardımcı oluyor. Hepsi bir şekilde hayata tutunabiliyorken hiçbiri konforlu şekilde hayatını sürdürmüyor. Zira sandalyelere sonradan eklenen parçalarla beraber işin içine eksilenleri de katınca, olumsuz olan çoğu şeye rağmen bir şekilde hayatımızı sürdürebilmeyi, pürüzsüz şekilde devam edemesek bile ite kaka yaşamayı başarıyoruz diyebiliriz.
Tüm bu kadın karakterlerin hayatının başrolünde yer alan yalnızlık ve bu hissin hayatlarında yol açtığı yeni kapılar bizi bazı durumları sorgulamaya itiyor. Keyifle izleyeceğiniz bu oyun, memnun eden bir tiyatro seyretme hissi yaratıyor. Mekana girdikten sonra aldığınız o eski ambiyansın nihayetinde böyle bir oyunun size kucak açması güzel bir akşam geçirmenizi sağlayacaktır.
Oyunun Künyesi
Yazar: Gaye Boralıoğlu
Oyunlaştıran / Yöneten: İsmail Sağır
Yönetmen Yardımcısı: Ceyda Akel, Serra Aybars
Dekor Tasarımı: Başak Özdoğan
Işık Tasarımı: İsmail Sağır
Kostüm Tasarımı: Kolektif
Müzik: Burçak Çöllü
Oyun Fotoğrafları: Ozan Yelçi, Ömer Dişbudak;
Oynayanlar:
Ayşegül Uraz, Gülhan Kadim, Sinem Öcalır
Topluluk: kumbaracı50
Tür: Trajedi & Dram, Komedi
Seanslar
Afiş
