Oyuna bilet alırken konusundan ve yorumlarından dolayı kafamda az çok bir fikir vardı. Daha önce izlemiş olduğum Mutluyduk Belki Bugüne Kadar oyunu, Perfetti Sconosciuti ve uyarlaması olan Cebimdeki Yabancı filmleri tadında bir oyun olacağını düşünerek gittim. Ve itiraf edeyim, beklentimin çok daha üstünde çıktı. Konu itibariyle benzer diyebiliriz ama, çok daha bizden hissettirdi bu oyun bana.
Yıllar sonra 4 lise arkadaşının bir yemek masa etrafında buluşmasıyla başlıyor oyun. Kendi aralarında şarkı söyleyip, içkilerini içerken kapının çalmasıyla tüm akşamın seyri bir anda değişiyor. Kapıya gelen yıllardır görüşmedikleri Mithat. Yanında da kız arkadaşı Esin. Akşamın seyrinin değişmesiyle aralarındaki sohbet havası da değişiyor ve bağrışlar, çağırışlar, gelen itiraflar…
Oyuncuların şarkı söyleyerek sahneye girmesiyle yüksek bir enerjili bir oyun izleyeceğimizi anlıyoruz. Temposu yer yer yükseldi, yer yer sabit kaldı. Sürprizli metni ve şaşırtan sahneleriyle heyecanlı bir oyundu.
Meydan sahne düzeni tercih edilmiş. Böylece masayı ve oyuncuları her açıdan görebiliyorduk. En çok beğendiğim detaylardan birisi oyuncuların tek bir sandalyede oturup kalmamasıydı. Sık sık sandalye değiştirerek veya ayakta durarak her bir oyuncuyu rahatlıkla izleyebildik bu sayede. Emrah Eren ve rejisini bu anlamda tebrik ederim. Meydan sahne tarzının en iyi kullanım şekliydi bana göre.
Hüseyin Alp Tahmaz’a metin için çok teşekkürler. Hiç sıkmayan diyaloglar ve oldukça tanıdık diyebileceğim arkadaşlarla bizden bir oyun yaratmış.
Oyuncuklar içten ve samimiydi. İçten ve samimiden kastım kişilikleri değil, oyuncuların karakterleri benimseyerek oynayışı. Hepsi rolüne oldukça hakimdi. Sahnede yaşadıkları duygular tamamıyla seyirciye geçti.
Oyunun afişinden de bahsetmek isterim. Çünkü afişi çok beğendim. Masada oturan 5 arkadaşın arkasına lise hallerini yansıtmak oldukça yaratıcı ve başarılı olmuş. Oyunun temasını çok güzel özetliyor.
Müzik seçimleri mükemmeldi. Hemen herkes 90’lar dinlemeyi sever zaten. Oldukça keyif vericiydi. Boa Sahnenin en sevdiğim yanlarından biri de oyun öncesi fuaye alanında beklerken oyunla ilgili şarkıları çalması. Beklemek keyifli hale geliyor bir şeyler dinlerken. Eve gelirken zihnimde oyundaki şarkılar çalıyordu. Ben de bu satırları Yeni Türkü – Fırtına dinleyerek yazdım.
Yazımın başında da bahsettiğim üzere oyun beklentimin üzerindeydi, beklentim düşük değildi ama daha klasik ve konu itibariyle benzer yapıda bir oyun bekliyordum. Daha bizden bir oyunla karşılaştığım için mutlu ayrıldım salonda.
Tüm ekibi tebrik ederim. Alkışları bol, koltukları hep dolu olsun.
Oyunun temasını özetleyen sözleri de şöyle bırakayım:
Bak işte yaklaşıyor fırtına
Bak yine yükseliyor dalgalar
Yıllardan sonra yollardan sonra
Şarkılar söylüyor çocuklar
Yıllardan sonra yollardan sonra
Yeniden yan yana onlar
Oyunun Künyesi Yazan: Hüseyin Alp Tahmaz Yönetmen: Emrah Eren Oyuncular: Erden Tunatekin, Gökay Müftüoğlu, Hazar Vurgun Çağıldıyan, Melissa Yıldırımer, Merve Bağdatlı, Selin Dumlugöl Dekor - Kostüm: Boa Kolektif Işık Tasarımı: Ammar Özçelik Dramaturji: Günay Ertekin Afiş Tasarım: Galip Aksular Oyun Fotoğrafları: Emre Mollaoğlu Reji Asistanları: Ahmet Balta, Delal Yıldırım Sanat Yönetmeni: Aytekin Atabey Yapım: Kadıköy Boa Sahne Teşekkürler: İhtiyaç Molası Seanslar Afiş
İstanbul Belediye Konservatuvarı'nda tiyatro bölümünü ve Devlet Güzel Sanatlar Akademisi resim bölümünden mezun oldu. Akademideki arkadaşları ile birlikte 'Akademi Tiyatrosu' adıyla bir tiyatro grubu kurdu ve oyunlar hazırladı. Şair Attilâ İlhan'ın kızkardeşi, sinema sanatçısı Sadri Alışık'ın eşi ve oyuncu Kerem Alışık'ın annesidir. 2014'te geçirdiği kalp krizi sonucu vefat etti.
İlk kez 1964'te Ankara Devlet Tiyatrosu'nda sahneye çıktı. Eski eşi Oya Başar ile birlikte 'Güzel ve Çirkin' ve 'Sefiller' adlı oyunları sergiledi. 1998 yılında 33. Türkiye Hükûmeti'nde Kültür Bakanlığının vermeye başladığı Devlet Sanatçısı unvanına layık görülmüştü, ama bu ünvanı Nisan 2015'te geri alınmıştır. Her zaman dik duran ve politik mizahın öncüsü olan sanatçı, Beykent Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi'nde öğretim üyeliği yapmıştır. Kırca 2015 yılında yakalandığı karaciğer kanseri hayata veda etmiştir.
Sahneye ilk defa Galatasaray Lisesi’nde ortaokul öğrencisi iken çıktı. Robert Koleji'nden mezun oldu. Küçük yaşlarda geçirdiği bir kaza sonucu sol ayağı sakatlandı. Tiyatro eğitimini ABD’de Yale Üniversitesi’nde aldı. 'Papaz Kaçtı' komedisi ile Dormen Tiyatrosu’nu kurdu. Türkiye’de sahnelenen ilk müzikal olarak bilinen 'Sokak Kızı İrma'yı sahneledi. Halkla ilişkiler alanında dünyaca tanınan bir isim olan Betül Mardin ile evlenmiş, sekiz yıl süren bu evliliğinden Ömer adlı bir oğlu dünyaya gelmiştir. Sanatçı hala tv yapımcılığı ve diğer kişisel gelişim dersleri verilmektedir.
Babası Selanik doğumlu bir Türk bürokratı, annesi ise Boşnaktır. Üniversitede kısa bir süre hukuk fakültesinde, daha sonra ise filoloji, felsefe, psikoloji ve sanat tarihi bölümlerinde okudu; ancak hiçbirinden mezun olmadı. İlk kez Dormen Tiyatrosu'nda oyunculuğa başlamış olan sanatçı, bir çok sinema filminde de rol almıştır. 48. Altın Portakal Film Festivali'nde 'Yaşam Boyu Onur Ödülü' aldı. Son yıllarda 'Ezel' adlı dizide oynayan sanatçı, 2013'te kalp krizi sonucu 77 yaşında hayata gözlerini yumdu.
Tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu, şair ve eğitmen. Müjdat Gezen Sanat Merkezi'ni kurmuştur. Sahneye ilk kez Hırka-i Şerif İlköğretim Okulu'nda ilk piyesinde çıktı. Aynı yıl 'Doğan Kardeş' çocuk dergisinde şiirleri yayımlandı. Yine bu yıllarda İstanbul Radyosu Çocuk Kulübü'nde mikrofonla tanıştı. Müjdat Gezen aynı zamanda şair. 74 adet şiirden oluşan 'Şiirim Geldi Bırakın Beni' isimli bir albümü var. Albümde kendisiyle birlikte Savaş Dinçel, Mustafa Alabora, Perran Kutman, Ali Poyrazoğlu, Rutkay Aziz ve Sunay Akın gibi isimler yer alıyor.
Türk tiyatrosunun batılı anlamda kurucusu olarak kabul edilen Muhsin Ertuğrul, sinema alanında da Türkiye'de ilk önemli katkıları gerçekleştirmiş; 1922-1939 yılları arasında Türkiye’de film yapan tek kişi olmuştur. Ailesi, sahneye çıkmasına karşı çıktığı için baba evinden ayrıldı ve tiyatro eğitimi için Paris'e gitti. Çağdaş Türk tiyatrosunun temelini atan ve geliştiren Muhsin Ertuğrul'a 23 Nisan 1979'da Ege Üniversitesi'nce fahri doktor payesi verildi. Sanatçı, ünvanını almak ve sanat yaşamının 70. yıl kutlamalarına katılmak üzere gittiği İzmir'de 29 Nisan günü kalp krizi sonucu hayatını yitirdi.
Sahneye çıkan İlk Türk kadın oyuncudur. 'Yamalar' adlı oyunda, Emel rolü ile ilk kez sahneye çıktı. Asıl ismi Afife olan sanatçı, bu oyunda 'Jale' takma ismini kullanmış ve daha sonraları Afife Jale adıyla anılmaya başlanmıştır. Tiyatro kursları için açılan sınavı kazandı. Müslüman kadınların sahneye çıkmasının yasak olduğu dönemde, Darülbedayi (konservatuvar olarak açıldıktan sonra okul tanımından çıkıp bir tiyatro topluluğuna dönüşen; halen İstanbul Şehir Tiyatroları adıyla varlığını sürdüren sanat kurumu), Müslüman kadınların sadece kadınlara özel gösterilerde oynayacakları gerekçesiyle bünyesine almıştı. 1997’den beri sanatçının anısına Yapı Kredi tarafından 'Afife Tiyatro Ödülleri' düzenlenmektedir. Son yıllarını yatırıldığı Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nde geçirdi ve orada vefat etti.